" Muszkieterowie"...

Wydaje mi się, ze Aleksander Dumas tworząc postacie niezłomnych muszkieterów antycypował i ukształtował je na wzór i podobieństwo naszych piłkarskich muszkieterów, o powrocie których na łono Darłovii pisałem w jednym z wcześniejszych felietonów. Chodzi oczywiście o Artura Maciąga, Krzysia Jasiewicza i Polakowskiego. Nie mam zamiaru demonizować ich roli w zespole, drużyna to zawsze 11- 18 piłkarzy i nawet trójka z Barcelony sama meczu nie wygra. Faktem jest, ze każdy z nich stanowi w zespole tak zwaną wartość dodana. Nieco młodszy D Artagnan Maciąg to rasowy snajper, szukający okazji do zdobycia gola w każdym momencie meczu. Nie daruje obronie przeciwnika nawet najmniejszego błędu i kłuje boleśnie. Robi to tym skuteczniej, że w środku boiska ma najlepsza parę piłkarskich „dziadków” w tej części globu. Sprytny Jasiewicz Portosem zwany oraz spokój rozwaga jego druha Aramisa Polakowskiego mają zbawczy wpływ na drużynę. Ta trójka po prostu zdjęła z reszty zespołu odpowiedzialność za wynik, uwolniła mentalnie ich duże umiejętności, przywróciła wiarę w siłę zespołu i jego niebagatelne umiejętności. Zespół uwierzył, że w obecnej formie mało kto im „ podskoczy”. Stąd te kolejne „ siódemki”, stad charyzma zespołu, który nawet przy 0 : 2 ani na chwile nie wątpi w zwycięstwo. Wspaniale jest patrzeć, jak przy naszych muszkieterach rosną umiejętności pozostałych chłopaków.

Zdaję sobie sprawę, ze mogą przyjść chwile gorsze, słabsza dyspozycja dnia. Ale już teraz wiem, że drużyna muszkieterów z Królewskiego Miasta Darłowa zawsze będzie miała jeden cel: wygrać. Na razie wygrała bitwę nad Radwią, schrupała Bajgla i tłustą Gąskę. Teraz na jej drodze los postawił Wieżę. Nie, nie tę krzywą w Pizie, ale taką z Postomina. Młodą, ambitna, taka trochę „ darłowskimi” zawodnikami ozdobioną. Czy będzie dobrze? Myślę, że tak. A na pewno ambitnie i. I cel będzie na pewno ten sam: wygrać.

Nieco więcej o spotkaniu w piątkowej zajawce na stronach klubu.

A.R.